yeni yeni , mini mini mutluluklar :)

uzun zamandan sonra tekrar yazıyorum. hayatımda en çok değer verdiğim insanın hayatımdan çıkışına neden olduğum için kendime olan nefretimi,öfkemi sonunda yeni yeni yenebiliyorum. belki böyle her şey daha iyidir ha? o çok daha mutludur :) öyle olmasını temenni ediyorum. değilse bile mutlu olmaya çalışmasını, çünkü ben çalışıyorum... Yeniden başladığım terapilerin güzel faydası oluyor , olumlu etkilerini görebiliyorum. şimdi ne mi yapıyorum? annemle aramı düzeltiyorum hatta düzelttim. bana istanbul pride ın detaylarını nasıl geçtiğini bizzat sordu telefonda ! :) bu mükemmel birşey değil mi? bence öyle. daha yolun başındayız ama herşey zamanla... Ankaradaki yalnızlığımı bitanecik kardeşlerim , tuğçe , selçuk , cağla , engin ve tabiiki bitanecik kedicikim pamuk ile paylaşıyorum. belki ablamı sonsuza kadar kaybettim ama dönüp bakınca o daha mutlu diyip gülümseyebiliyorsam ; evet ben aslında kazanmışım sevgili blog :) ben kazanmışım. artık mini mini mutlulukları yaşamanın vakti be blog... sence de öyle değil mi?